درمان فیبروم رحم

فیبروم ها توده دهای خوش خیم (غیر سرطانی) است که یک عارضه شایع بوده و در حدود 70 درصد خانم ها در طول زندگی خود دچار این عارضه می شوند. نگرانی که برای افراد مبتلا به فیبروم وجود دارد این است که آیا این عارضه به سرطان رحم ختم می شود؛ خبر خوش این است که فیبروم های رحمی تقریبا هرگز به سرطان تبدیل نمی شوند و حتی برخی اوقات خود فرد ممکن است اصلا متوجه وجود فیبروم در رحم نشود زیرا در بسیاری از موارد وجود فیبروم رحم هیچ علائمی نداشته و ممکن است بیمار با بررسی و سونوگرافی پی به وجود آن ببرد.

فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحم که با نام های میموما یا لیومیوما نیز شناخته می شود توده هایی هستند که گاهی آنقدر کوچک بوده که با چشم دیده نمی شود وگاهی آنقدر رشد کرده و بزرگ می شود که باعث بزرگ شدن و گشادی رحم می شود. فیبروم های رحمی در لایه های عضلانی رحم رشد می کند و معمولا خانم ها در سنین باروری به این عارضه مبتلا می شوند.

علل بروز فیبروم رحم

در حال حاضر تنها دلیلی که برای رشد فیبروم های رحمی عنوان می شود، مسئله ژنتیک است و هنوز هیچ عامل دیگری همانند خوردن مواد غذایی خاص را به عنوان علل ایجاد فیبروم های رحمی اعلام نکرده اند. به صورت دقیق تر از آنجا که در داخل رحم بیشتر سلول های گوشتی وجود دارد و سلول های فیبروبلایت بسیار کم است، ممکن است به صورت ژنتیکی این سلول ها در داخل رحم گیر کرده و با ایجاد اختلالات هورمونی به مرور زمان تبدیل به توده های سفت فیبروم شوند.

چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم های رحمی هستند؟

همانطور که پیش تر ذکر شده افرادی که سابقه خانوادگی دارند به دلیل مسائل ژنتیکی بیشتر به فیبروم رحمی مبتلا  می شوند؛ با این وجود در کنار مسائل ژنتیکی مسائل دیگری نیز وجود دارد که می تواند فرد را مستعد ابتلا به فیبروم های رحمی کند به عنوان مثال افرادی که تحرک کمی دارند، افراد پر استرس، خانم هایی که اضافه وزن دارند، و نیز افرادی که با مشکلاتی همچون سقط جنین، فشار خون، دیابت مواجه هستند.

علائم فیبروم رحم

تشخیص فیبروم رحم چگونه است؟

در صورتی که خانمی با علائم ذکر شده در بخش قبلی مواجه باشد، با مراجعه به بهترین متخصص زنان و زایمان، روند تشخیص بیماری های زنان از معاینه تا سونوگرافی انجام می شود. اگر هم فرد علائمی نداشته باشد ممکن است به صورت تصادفی و در زمانی که برای دلیل دیگری به پزشک مراجعه کرده است متوجه وجود فیبروم شود. وجود فیبروم رحمی با احساس توده در ناحیه رحم تشخیص داده می شود؛ علاوه بر این روش از طریق روش های زیر می توان به صورت دقیقتر به وجود فیبروم رحم پی برد:

• سونوگرافی واژینال: این نوع سونوگرافی همانطور که از نامش مشخص است، در داخل واژن انجام می شود و تشخیص دقیق تری از وجود فیبروم در داخل رحم را ارائه می کند.
• MRI (ام آر آی): این روش که معمولا پیش از جراحی انجام می شود اطلاعات کاملی درباره تعداد، اندازه و محل قرارگیری توده های فیبروئید در اختیار پزشک قرار می دهد.
• هیستروسکوپی: درروش هیستروسکوپی که معمولا برای بررسی فیبروم هایی که از رحم بیرون زده اند، مورد استفاده قرار می گیرد، از یک لوله متصل به دوربین استفاده می شود و با ورود آن به داخل رحم، فیبروم ها بررسی می شود.

جمع بندی

فیبروم های رحمی در اکثر موارد زمینه ژنتیکی دارند و در نتیجه در صورتی که در اطرافیان و خانواده فردی این بیماری مشاهده گردد باید برای سایرین زنگ خطر بوده و به علائم و یا معاینات مرتب بیشتر توجه نمایند. خوشبختانه این توده ها غیر سرطانی بوده و جای نگرانی از جهت ابتلا به سرطان وجود ندارد ولی می تواند خطراتی از جمله خونریزی و دوران قاعدگی سخت را به همراه داشته باشد. با مشاهده علائم این عارضه حتما به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا در بهترین زمان و با کمترین عوارض درمان آن انجام شود.